
საქართველოს ეროვნული ნაკრების და ლევანტეს 24 წლის ფეხბურთელმა, გიორგი ქოჩორაშვილმა LaGazzetta.ge-სთან ინტერვიუში 26 მარტის მატჩზე, მის ესპანურ კარიერასა და სამომავლო გეგმებზე ისაუბრა:
– თერთმეტმეტრიანების სერიაში პირველი დარტყმა შენ შეასრულე. ეს შენი გადაწყვეტილება იყო თუ სანიოლის? და შენი აზრით, როგორ იმოქმედა შენმა გატანილმა პენალტმა თანაგუნდელებზე?
სხვათა შორის, ამ პენალტის ისტორია ორი წლის წინ იწყება, როდესაც ფსიქოლოგიურად და ტექნიკურად მომზადებას შევუდექი. როცა თავისუფალი დრო მქონდა სტადიონზე გავდიოდი და სტანდარტულებზე ვვარჯიშობდი. ხშირად, გუნდელები გიჟსაც კი მეძახდნენ, მაგრამ ვიცოდი, რომ რაღაც მომენტში ეს ვარჯიშები გამომადგებოდა. ნაკრების თამაშამდე ვალიადოლიდთან მეკარემ პენალტი ამიღო, რადგან დარტყმის კუთხე შევცვალე, რაც ნავარჯიშები მქონდა ის აღარ გავაკეთე, მაგრამ საკუთარ თავზე მუშაობა გავაგრძელე. ნაკრებში ბიჭებთან ერთად მე, კვარა, ზურიკო, ყველა ვრჩებოდით და ვვარჯიშობდით იმაზე მეტს, ვიდრე ამას სხვა ფეხბურთელები აკეთებდნენ, რადგან ვიცოდით რომ იმ მატჩებში, შეიძლებოდა ყველა სტანდარტულს მნიშვნელობა ჰქონოდა. თითოეულ პენალტს ან ჯარიმას გადაეწყვიტა მატჩის ბედი, ვემზადებოდით ყველა სცენარისთვის. კარგად ვემზადებოდით, რადგან სასწორზე ევროპის ჩემპიონატის საგზური იყო. საბერძნეთთან თუ პენალტები დაინიშნებოდა, უკვე გადაწყვეტილი მქონდა რომელ კუთხეში დავარტყამდი. როცა 120 წუთის შემდეგ პენალტების სერია დაინიშნა, ხიზანიშვილს ვუთხარი, რომ პირველ პენალტს მე შევასრულებდი. ჩემი თავის მჯეროდა, ვიცოდი, რომ რაზეც ნამუშევარი მქონდა აუცილებლად გამართლდებოდა. გველესიანთანაც ვისაუბრე პენალტის დარტყამზე, რადგან ის ამ კომპონენტში ერთ-ერთი საუკეთესოა და მანაც მითხრა, რომ რაზეც ნამუშევარი მქონდა, არაფერი შემეცვალა და ისე დამერტყა, როგორც დაგეგმილი მქონდა. ვფიქრობ, პირველმა პენალტმა გარდატეხა შეიტანა, ხალხის სიმღერა, რომელიც გაუჩერებლად ისმოდა, თითქოს დამაწყნარებელი იყო ჩემთვის, სიმშვიდე მჭირდებოდა და მადლობა ქართველს ხალხს, რომლებიც 120 წუთის შემდეგაც გაუჩერებლად მღეროდნენ. ისიც ვიცი, რომ თამაშის შემდეგ ბევრ მათგანს ხმა აღარ ჰქონდა. მადლობა მათ, რომ მოახერხეს ამხელა ემოციის ჩვენამდე მოტანა და გადმოცემა. პენალტი როცა გავიტანე, დაძაბულობა მომეხსნა, რადგან ვიცოდი, რომ მამარდა თავის სათქმელს იტყოდა.– თქვა გიორგი ქოჩორაშვილმა