შესაძლებელია თუ არა, რომ მუმიამ ადამიანი დააინფიციროს?

ცნობილია, რომ ძველეგვიპტელებისთვის, სხვა ხალხების მსგავსად, ტუბერკულოზი, კეთრი და ჩუტყვავილა უცხო არ იყო. მაგალითად, ეს უკანასკნელი დაავადება ფარაონ V-ს ჰქონდა, რაზეც მის მუმიაზე არსებული ნაიარევები მიანიშნებს. მაშ, რამდენადაა შესაძლებელი, რომ ათასობით წლის შემდეგ ასეთი ნეშტებიდან პათოგენები გადმოგვედოს?

კემბრიჯის უნივერსიტეტის უძველესი პარაზიტების ლაბორატორიის დირექტორი, პირს მიჩელი, აცხადებს, რომ ამის ალბათობა წარმოუდგენლად მცირეა. მისი თქმით, პარაზიტების უდიდესი ნაწილი ცოცხალი მასპინძელი ორგანიზმის გარეშე 1-2 წელში კვდება. მაგალითად, Poxviridae-ს ტიპის ვირუსები, ასევე, ტუბერკულოზისა და კეთრის გამომწვევი ბაქტერიები გადარჩენისა და გავრცელებისთვის აუცილებლად ცოცხალ სხეულს საჭიროებს.

ჩუტყვავილა ადამიანიდან ადამიანზე შეხებით გადადის, როცა ტუბერკულოზის შემთხვევაში ცემინებისას ან ხველებისას პირიდან და ცხვირიდან გამოდევნილი წვეთებია საშიში. კეთრით მაშინ ინფიცირდებიან, როცა დაავადებულ ადამიანთან ერთად ხანგრძლივ პერიოდს ატარებენ. ეს იმიტომ, რომ მასთან ასოცირებული ბაქტერიები, Mycobacterium leprae და Mycobacterium lepromatosis, ძალიან ნელა მრავლდებიან.