გასულ ხუთშაბათს, შეერთებული შტატების წარმომადგენელთა პალატამ დაამტკიცა კანონპროექტი სახელწოდებით „სტანდარტიზებული ნებართვების გაცემა და ეკონომიკური განვითარების დაჩქარება“ (Standardizing Permitting and Expediting Economic Development Act), ცნობილი როგორც „SPEED აქტი“. აღნიშნული აქტი მიზნად ისახავს ფედერალური გარემოსდაცვითი განხილვის პროცესის მნიშვნელოვან რეფორმირებას, რაც მის მომხრეთა აზრით, ეკონომიკურ განვითარებას შეუწყობს ხელს. კენჭისყრა, რომლის შედეგად კანონპროექტი 221 ხმით 196-ის წინააღმდეგ იქნა მიღებული, მნიშვნელოვანი დებატებისა და წინააღმდეგობების ფონზე განვითარდა. კანონპროექტის მიღება წარმოადგენს გარემოსდაცვითი რეგულაციების ცვლილებისკენ გადადგმულ ნაბიჯს, თუმცა მისი მომავალი სენატში კვლავ გაურკვეველია, რადგან იქაც ორპარტიული დაყოფაა ამ საკითხზე.
„SPEED აქტის“ არსი და მიზნები
„SPEED აქტი“ შემოღებულ იქნა წარმომადგენელ ბრიუს ვესტერმანის (რესპუბლიკელი, არკანზასი) მიერ და მას მხარი დაუჭირა წარმომადგენელმა ჯარედ გოლდენმა (დემოკრატი, მეინი). კანონპროექტი ფოკუსირებულია აშშ-ის გარემოსდაცვითი რეგულაციების რეფორმაზე, რომლებიც მრავალი ათწლეულის განმავლობაში საფუძვლად ედო პროექტების დაგეგმვასა და განხორციელებას. მისი მთავარი მიზანია, დააჩქაროს და გაამარტივოს ნებართვების გაცემის პროცესი, რათა შემცირდეს ინფრასტრუქტურული და სხვა ტიპის პროექტების განხორციელებისთვის საჭირო დრო. მხარდამჭერები მიიჩნევენ, რომ არსებული რეგულაციები ზედმეტად ბიუროკრატიული და ხანგრძლივია, რაც აფერხებს ეკონომიკურ ზრდასა და ახალი სამუშაო ადგილების შექმნას. ისინი ასევე აღნიშნავენ, რომ ეს ცვლილებები ხელს შეუწყობს პროექტების უფრო ეფექტურ და დროულ დასრულებას, რაც საბოლოოდ ქვეყნის ეკონომიკურ კონკურენტუნარიანობას გაზრდის. ტექნოლოგიური პროექტების, მათ შორის განახლებადი ენერგიის ინფრასტრუქტურის განვითარებისათვის, ნებართვების გაცემის დაჩქარება კრიტიკულად მნიშვნელოვნად მოიაზრება.
კრიტიკა და წინააღმდეგობა გარემოსდაცვითი ჯგუფების მხრიდან
„SPEED აქტის“ წარმომადგენელთა პალატაში მიღებას მნიშვნელოვანი წინააღმდეგობა მოჰყვა გარემოსდაცვითი ორგანიზაციებისა და დემოკრატიული პარტიის ზოგიერთი წევრის მხრიდან. კრიტიკოსები აცხადებენ, რომ კანონპროექტში ბოლო მომენტში შეტანილმა ცვლილებებმა განაპირობა ის, რომ გარემოსდაცვითმა ჯგუფებმა და ზომიერმა დემოკრატებმა მხარდაჭერა მოუხსნეს მას. მათი მთავარი შეშფოთება დაკავშირებულია გარემოსდაცვითი კანონმდებლობის „ფუნდამენტურ“ ან „ძირითად“ რეგულაციებში განხორციელებულ მასშტაბურ ცვლილებებთან. ისინი შიშობენ, რომ ეს ცვლილებები შესაძლოა საფრთხეს უქმნიდეს გარემოს დაცვას, შეასუსტოს გარემოზე ზემოქმედების შეფასების სტანდარტები და დააჩქაროს პროექტების დამტკიცება სათანადო ანალიზის გარეშე. განსაკუთრებით აღინიშნა, რომ აქტის გარკვეულმა ასპექტებმა შესაძლოა ზიანი მიაყენოს სუფთა ენერგიის პროექტებს, რაც კონტრპროდუქტიულია ქვეყნის კლიმატური მიზნებისთვის. ოპონენტები მიიჩნევენ, რომ ნებართვების გაცემის დაჩქარება არ უნდა ხდებოდეს გარემოს დაცვის ხარჯზე.
პოლიტიკური დაყოფა და კენჭისყრის შედეგები
კანონპროექტის წარმომადგენელთა პალატაში კენჭისყრამ ნათლად აჩვენა პოლიტიკური დაყოფა ამ საკითხზე. „SPEED აქტს“ მხარი დაუჭირა 221-მა წარმომადგენელმა, ხოლო 196-მა მის წინააღმდეგ მისცა ხმა. აღსანიშნავია, რომ კანონპროექტის მიღებას ხელი შეუწყო 11 დემოკრატიული პარტიის წევრის გადაწყვეტილებამ, შეერთებოდნენ რესპუბლიკელ კანონმდებლებს და მხარი დაეჭირათ რეფორმისთვის. ეს ფაქტი ხაზს უსვამს იმას, რომ საკითხი არ არის მკაცრად პარტიული ხაზით გაყოფილი, თუმცა უმეტესწილად რესპუბლიკელები დაუჭერენ მხარს, ხოლო დემოკრატები — წინააღმდეგი არიან. კოალიცია, რომელიც კანონპროექტის მიღებას უზრუნველყოფდა, მიანიშნებს გარკვეულ ორპარტიულ ინტერესზე, გაამარტივონ ბიუროკრატიული პროცესები, თუმცა ეს ინტერესი კონფლიქტში მოდის გარემოსდაცვითი პრიორიტეტების დამცველთა შეშფოთებასთან.
„SPEED აქტის“ ბედი სენატში
წარმომადგენელთა პალატაში დამტკიცების შემდეგ, „SPEED აქტი“ ახლა სენატს გადაეგზავნება განსახილველად. მისი ბედი ზედა პალატაში გაურკვეველია, რადგან იქაც კანონპროექტს ჰყავს როგორც კრიტიკოსები, ისე მომხრეები ორივე პოლიტიკური სპექტრიდან. სენატში მოსალოდნელია მწვავე დებატები გარემოსდაცვითი რეგულაციების ფარგლებში, ეკონომიკური განვითარების დაჩქარებისა და გარემოს დაცვის ბალანსის პოვნის შესახებ. იმის გათვალისწინებით, რომ 11 დემოკრატიმ მხარი დაუჭირა აქტს წარმომადგენელთა პალატაში, არსებობს პოტენციალი, რომ მსგავსი ორპარტიული მხარდაჭერა ან წინააღმდეგობა გამოვლინდეს სენატშიც. თუმცა, სენატში კანონპროექტების მიღების პროცესი ხშირად უფრო რთულია და მოითხოვს უფრო ფართო კონსენსუსს. საბოლოო ჯამში, სენატის გადაწყვეტილება განსაზღვრავს, განხორციელდება თუ არა „SPEED აქტით“ გათვალისწინებული გარემოსდაცვითი რეგულაციების მასშტაბური რეფორმა.
„SPEED აქტის“ მიღება წარმომადგენელთა პალატაში ხაზს უსვამს იმ მუდმივ დაძაბულობას, რომელიც არსებობს ეკონომიკური ზრდის ხელშეწყობისა და გარემოსდაცვითი სტანდარტების შენარჩუნების მიზნებს შორის. კანონპროექტის მომხრეები ამტკიცებენ, რომ ნებართვების პროცესის გამარტივება გადამწყვეტია ინფრასტრუქტურისა და ეკონომიკური განვითარებისთვის, მათ შორის თანამედროვე ტექნოლოგიური პროექტების დანერგვისთვის. ამავდროულად, მისი კრიტიკოსები შეშფოთებულნი არიან იმ პოტენციური უარყოფითი შედეგებით, რაც შესაძლოა მოჰყვეს გარემოსდაცვითი რეგულაციების შესუსტებას. „SPEED აქტის“ ბედი სენატში მნიშვნელოვანი იქნება იმის განსაზღვრისთვის, თუ როგორ განვითარდება შეერთებული შტატების გარემოსდაცვითი და ეკონომიკური პოლიტიკა მომავალში.
