ათწლეულების განმავლობაში ჩინეთის ბაზარი ღია იყო დასავლური სამომხმარებლო ბრენდებისთვის, რამაც მათ დიდი შესაძლებლობები შესთავაზა. თუმცა, აღმოჩნდა, რომ ამ გლობალურ კომპანიებს ჯერ კიდევ ბევრი აქვთ სასწავლი ჩინელი მომხმარებლების თავისებურებებზე. მიუხედავად ხანგრძლივი წარმოდგენისა და მნიშვნელოვანი ინვესტიციებისა, მრავალი დასავლური ბრენდი დღესაც ვერ ახერხებს სრულყოფილად გაიაზროს ადგილობრივი მოთხოვნები და პრეფერენციები, რაც მათ კონკურენტუნარიანობას მნიშვნელოვნად აფერხებს.

ეს გამოწვევა განსაკუთრებით გამძაფრდა იმ ფონზე, როდესაც ადგილობრივი კონკურენტები ბაზარზე გაცილებით სწრაფად მოქმედებენ, ინოვაციებს ნერგავენ და ოპერატიულად ეგუებიან ცვლილებებს. გარდა ამისა, ჩინელი მომხმარებლები სულ უფრო ხშირად ამჯობინებენ უფრო ხელმისაწვდომ და, ხშირ შემთხვევაში, ადგილობრივი წარმოების პროდუქციასა და სერვისებს. ეს ტენდენცია, რომელიც ცნობილია როგორც „trading down“, გლობალური ბრენდებისთვის დამატებით ბარიერს ქმნის.

ისეთი ცნობილი საერთაშორისო კომპანიები, როგორებიცაა Starbucks, Costa და Häagen-Dazs, აქტიურად ცდილობენ ადაპტაციას ამ ახალ რეალობასთან. მათთვის კრიტიკულად მნიშვნელოვანია, რომ დროულად გაიაზრონ და მოერგონ მომხმარებელთა ცვალებად ქცევებსა და ადგილობრივი ბაზრის დინამიკას, რადგან არაადეკვატურ რეაგირებას სერიოზული ფინანსური ზარალი და ბაზრის წილის დაკარგვა მოაქვს. წარმატებისთვის აუცილებელია არა მხოლოდ პროდუქტის, არამედ მარკეტინგული სტრატეგიებისა და მომსახურების გააზრებული ადაპტაცია.