ინდონეზია და ვიეტნამი, სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიის ორ უმსხვილეს ეკონომიკას, მიმდინარე ათწლეულში ნახშირის მოხმარების მნიშვნელოვანი ზრდა ელით. ეს ტენდენცია აღინიშნება, მიუხედავად იმისა, რომ ორივე ქვეყანას გაფორმებული აქვს საერთაშორისო შეთანხმებები განახლებად ენერგიაზე გადასვლისა და ნახშირბადის ემისიების შემცირების შესახებ.
ექსპერტების შეფასებით, ნახშირზე მოთხოვნის ზრდა ძირითადად განპირობებულია ეკონომიკური განვითარებით, ურბანიზაციით და ელექტროენერგიაზე მზარდი მოთხოვნით. ქვეყნებს სჭირდებათ სტაბილური და ხელმისაწვდომი ენერგია ინდუსტრიული და საყოფაცხოვრებო საჭიროებების დასაკმაყოფილებლად, რისთვისაც ნახშირი კვლავ მიმზიდველ ვარიანტად რჩება მისი შედარებით დაბალი ღირებულებისა და ხელმისაწვდომობის გამო. მიუხედავად იმისა, რომ ენერგეტიკული ტრანზიციის ხელშეკრულებები ფინანსურ და ტექნიკურ მხარდაჭერას გვთავაზობს ნახშირის ეტაპობრივი გაუქმებისთვის და განახლებად ენერგიაზე გადასვლისთვის, მიმდინარე პროგნოზები სხვა სურათს ასახავს და მიუთითებს არსებულ გამოწვევებზე.
ეს მოსალოდნელი ზრდა მნიშვნელოვან გამოწვევას უქმნის გლობალურ კლიმატურ მიზნებს, რომლებიც მიმართულია დეკარბონიზაციისა და ნახშირბადის ემისიების შემცირებისკენ. გაზრდილი ნახშირის მოხმარება ასევე გაართულებს რეგიონში ჰაერის ხარისხის გაუმჯობესების მცდელობებს და იმოქმედებს საზოგადოებრივ ჯანმრთელობაზე. საერთაშორისო საზოგადოება აგრძელებს ზეწოლას ამ ქვეყნებზე, რათა დააჩქარონ განახლებადი ენერგიის წყაროების განვითარება და შეასრულონ კლიმატური ვალდებულებები.
