სამემკვიდრეო სამართალში არსებობს მნიშვნელოვანი პრინციპი, რომელიც საზოგადოებრივი სამართლიანობის საფუძვლებს ეყრდნობა – ეს არის „მკვლელის წესი“. აღნიშნული სამართლებრივი კონცეფცია, რომელიც არაერთ იურისდიქციაშია მიღებული, გულისხმობს, რომ პირი, რომელიც განზრახ მოკლავს მამკვიდრებელს, ან ჩაიდენს მის სიცოცხლის ხელყოფის მცდელობას, მოკლებული იქნება მისი მემკვიდრეობის მიღების უფლებას.
ამ წესის მთავარი მიზანია დანაშაულით მიღებული სარგებლის აღკვეთა და იმის უზრუნველყოფა, რომ არცერთმა პირმა არ შეძლოს ფინანსური სარგებლის მიღება საკუთარი მამკვიდრებლის სიცოცხლის ხელყოფის შედეგად. ეს პრინციპი მიმართულია არა მხოლოდ უშუალო მკვლელობის შემთხვევებზე, არამედ ხშირად მოიცავს ისეთ მძიმე დანაშაულებს, რამაც პირდაპირ ან ირიბად გამოიწვია მამკვიდრებლის სიკვდილი, მაგალითად, ძალადობრივი ქმედებები.
„მკვლელის წესის“ ამოქმედება მოითხოვს მკვლელობის ფაქტის სასამართლოში დამტკიცებას და შესაბამისი განაჩენის არსებობას. თუმცა, სხვადასხვა ქვეყნის კანონმდებლობა შესაძლოა განსხვავებულად აწესებდეს ამ წესის დეტალებს, მათ შორის იმას, თუ რა ხარისხის დანაშაული იწვევს მემკვიდრეობის უფლების დაკარგვას და რა პროცედურებით ხდება ეს. საბოლოოდ, ეს წესი წარმოადგენს სამართლებრივი სისტემის ინსტრუმენტს, რომელიც იცავს მართლმსაჯულების ფუნდამენტურ პრინციპებს სამემკვიდრეო ურთიერთობებში.
