ყოველწლიურად, სადღესასწაულო სეზონის მოახლოებასთან ერთად, პროფესიონალი სანტები განსაკუთრებულ მოთხოვნას განიცდიან, თუმცა, როგორც ახალი აკადემიური კვლევა აჩვენებს, ამ როლის მიღმა გაცილებით ღრმა მოტივაცია დგას. „მენეჯმენტის აკადემიის ჟურნალში“ გამოქვეყნებული ნაშრომი ხაზს უსვამს, რომ მრავალი ადამიანი, ვინც სანტას პროფესიას ირჩევს, ამ საქმიანობას არა მხოლოდ დროებით სამსახურად, არამედ ცხოვრებისეულ მოწოდებად მიიჩნევს. ისინი საკუთარ იდენტობას ამ როლთან აიგივებენ და მის გარკვეულ ასპექტებს მთელი წლის განმავლობაში ინარჩუნებენ, მიუხედავად იმისა, შეესაბამებიან თუ არა პოპულარულ სტერეოტიპულ ვიზუალს. ეს კვლევა ახალ პერსპექტივას გვთავაზობს პროფესიული იდენტობისა და მისი მრავალმხრივი გამოვლინებების გასაგებად.

სანტას როლის ღრმა მოწოდება და იდენტობა

კვლევის თანახმად, პროფესიონალი სანტებისთვის მათი საქმიანობა ხშირად სცილდება უბრალო საქმეს ან სეზონურ შემოსავლის წყაროს. ის მოიცავს ღრმა პიროვნულ ჩართულობას და მუდმივ ვალდებულებას, რაც მათ საშუალებას აძლევს, განასახიერონ სიკეთის, სიხარულისა და იმედის სიმბოლო მთელი წლის განმავლობაში. ეს დამოკიდებულება მიუთითებს იმაზე, რომ სანტას იდენტობა ინტეგრირებულია მათ ყოველდღიურ ცხოვრებაში, რაც გავლენას ახდენს მათ ქცევაზე, აზროვნებაზე და სამყაროსთან ურთიერთობაზე, სადღესასწაულო პერიოდის მიღმაც კი. მათთვის სანტას როლის შესრულება არის შემოქმედებითი აქტი, რომელიც მოითხოვს ემპათიას, მოთმინებასა და უნარს, შექმნან ჯადოსნური მომენტები ბავშვებისა და მოზრდილებისთვის. ეს არ არის უბრალოდ კოსტუმის ჩაცმა, არამედ პერსონაჟის სულისკვეთების გათავისება.

ასეთი მიდგომა განსაკუთრებით თვალსაჩინოა იმ ფაქტში, რომ ეს ადამიანები არა მხოლოდ საშობაო სეზონზე აქტიურდებიან, არამედ ზრუნავენ თავიანთი როლის ავთენტურობის შენარჩუნებაზე მთელი წლის განმავლობაში. ეს შეიძლება გამოიხატოს არა მხოლოდ ფიზიკურ მომზადებაში, როგორიცაა წვერის მოვლა ან ჩაცმულობის შერჩევა, არამედ მენტალურ და ემოციურ მზადყოფნაშიც, რათა ნებისმიერ დროს შეძლონ სანტასთვის დამახასიათებელი პოზიტიური განწყობისა და სიკეთის გამოვლენა. ამ კონტექსტში, სანტას პროფესია შეიძლება განვიხილოთ როგორც ცხოვრების წესი, რომელიც მოითხოვს ერთგულებასა და გარკვეული ღირებულებების მუდმივ ტარებას საზოგადოებაში. მათი მიზანია არა მხოლოდ საჩუქრების დარიგება, არამედ სიხარულის და იმედის გავრცელება, რაც მათთვის ღრმა პირად მნიშვნელობას იძენს.

კვლევის შთაგონება და მეთოდოლოგია

აღნიშნული კვლევის იდეა ტენესის უნივერსიტეტის პროფესორ კრისტინა ჰაიმერს COVID-19 პანდემიის დროს გაუჩნდა. სახლში ყოფნისას მან თავის პატარასთან ერთად ბევრი საშობაო ფილმი ნახა, მათ შორის 2003 წლის კომედია „ელფი“, სადაც უილ ფარელი ელფების მიერ აღზრდილ ადამიანს განასახიერებს, რომელიც ნიუ-იორკში მიემგზავრება ბიოლოგიური მამის საძებნელად. სწორედ ამ ფილმის ყურების შემდეგ დაფიქრდა ჰაიმერი, თუ რა უბიძგებს ადამიანებს, აირჩიონ სანტას როლი და როგორია მათი გამოცდილება ამ ამპლუაში. ეს კითხვა გახდა საფუძველი კვლევისთვის, რომელიც მიზნად ისახავდა მოვლენის არა მხოლოდ ზედაპირულად, არამედ მისი ფსიქოლოგიური და სოციალური ასპექტების სიღრმისეულად გაგებას.

ამ საკითხის სიღრმისეულად შესასწავლად, ჰაიმერმა და მისმა თანაავტორებმა ითანამშრომლეს „სანტას სკოლის“ ხელმძღვანელთან. ეს თანამშრომლობა მათ საშუალებას აძლევდა, მიეღოთ უშუალო წვდომა პროფესიონალ სანტების საზოგადოებაზე, გაეანალიზებინათ მათი ტრენინგის მეთოდები, ფილოსოფია და პირადი მოტივაციები. „სანტას სკოლის“ არსებობა თავისთავად მიუთითებს ამ პროფესიის მიმართ არსებულ სერიოზულ დამოკიდებულებაზე და მისი ავთენტურობის შენარჩუნების მცდელობაზე. კვლევის ეს ემპირიული საფუძველი უზრუნველყოფდა ნაშრომის სანდოობასა და სიღრმეს, რაც აუცილებელია ასეთი კომპლექსური ფენომენის შესასწავლად.

სტერეოტიპების მიღმა და როლის უწყვეტი არსებობა

კვლევა ხაზს უსვამს ერთ მნიშვნელოვან დეტალს: სანტას იდენტობის შენარჩუნება და „მოწოდებად“ აღქმა არ შემოიფარგლება მხოლოდ იმ ადამიანებით, რომლებიც ზუსტად შეესაბამებიან სანტა კლაუსის საყოველთაოდ მიღებულ, სტერეოტიპულ ვიზუალურ ხატს – თეთრი წვერით, დიდი მუცლითა და მხიარული სახით. ეს ნიშნავს, რომ იდენტობის ეს ღრმა შეგრძნება სცილდება ფიზიკურ მახასიათებლებს და უფრო მეტად უკავშირდება შინაგან რწმენასა და ღირებულებებს, რომლებსაც ეს ადამიანები განასახიერებენ. მთავარია არა გარეგნობა, არამედ ის სულისკვეთება და სიხარული, რომლის დანერგვაც მათ შეუძლიათ ადამიანების ცხოვრებაში.

ეს ასპექტი განსაკუთრებით საინტერესოა, რადგან ის მიუთითებს პროფესიონალ სანტების საზოგადოების მრავალფეროვნებაზე და იმაზე, რომ როლის არსი მდგომარეობს არა იმდენად გარეგნულ მსგავსებაში, რამდენადაც იმ სულისკვეთების შენარჩუნებაში, რომელსაც სანტა წარმოადგენს. ამგვარად, კვლევა ხელს უწყობს სანტას შესახებ სტერეოტიპების დარღვევას და გვთავაზობს ამ პროფესიის უფრო ფართო, ინკლუზიურ გაგებას. იდენტობის შენარჩუნება მთელი წლის განმავლობაში გამოიხატება არა მხოლოდ გარეგნულად, არამედ იმ ფაქტში, რომ ეს ადამიანები ცდილობენ, ყოველდღიურ ცხოვრებაშიც იყვნენ სიკეთის, გულუხვობისა და ოპტიმიზმის მაგალითები, რაც მათ როლს კიდევ უფრო ავთენტურს ხდის.

ასეთი უწყვეტი ვალდებულება აძლიერებს იმ მოსაზრებას, რომ სანტას პროფესია არ არის მხოლოდ „შოუ“ ან „პერფორმანსი“, არამედ ღრმად ფესვგადგმული პიროვნული იდენტობის ნაწილია. ეს მიდგომა ეხმარება სანტებს არა მხოლოდ წარმატებით განასახიერონ თავიანთი როლი სადღესასწაულო პერიოდში, არამედ შეინარჩუნონ შინაგანი კმაყოფილება და მიზანდასახულობა მთელი წლის მანძილზე, რაც მათ ცხოვრებას განსაკუთრებულ აზრს სძენს.

დასკვნის სახით, ტენესის უნივერსიტეტის კვლევა მნიშვნელოვნად აფართოებს ჩვენს გაგებას პროფესიონალი სანტების შესახებ, ამხელს რა მათ მოტივაციასა და იდენტობას სეზონური საქმიანობის მიღმა. ნაშრომი ნათლად აჩვენებს, რომ მრავალი სანტასთვის მათი როლი არის არა მხოლოდ სამსახური, არამედ ღრმა პირადი მოწოდება, რომელიც მათ ცხოვრების წესად ექცევა და მთელი წლის განმავლობაში ინარჩუნებს აქტუალობას, მიუხედავად გარეგნული სტერეოტიპებისა. ეს კვლევა გვთავაზობს საინტერესო პერსპექტივას პროფესიული იდენტობისა და მოტივაციის შესახებ, რომელიც შეიძლება გამოყენებულ იქნას სხვა სფეროებშიც, სადაც პროფესია სცილდება სამუშაოს საზღვრებს და პიროვნების განუყოფელ ნაწილად იქცევა. იგი ხაზს უსვამს იმას, თუ როგორ შეიძლება ერთმა როლმა შეცვალოს ადამიანის მთელი ცხოვრება და გავლენა მოახდინოს გარშემომყოფებზე.