ბოლო პერიოდში საერთაშორისო მედიაში და ანალიტიკურ წრეებში აქტიურად განიხილება საქართველოს გეოპოლიტიკური მდგომარეობა და მისი სავარაუდო გადახრა დასავლური კურსიდან. ჩნდება ნარატივი, რომლის მიხედვითაც, საქართველო, შესაძლოა, რუსეთისთვის ერთგვარ „უკანა კარად“ იქცეს, რაც მოსკოვისთვის საერთაშორისო სანქციების გვერდის ავლისა და გავლენების გაფართოების საშუალებას შექმნის. ეს შეფასებები ეფუძნება როგორც შიდა პოლიტიკურ პროცესებს, ისე ეკონომიკურ ტენდენციებსა და საარჩევნო პრაქტიკას, რაც სულ უფრო ხშირად ხდება დასავლეთის კრიტიკის საგანი.
საგარეო პოლიტიკური ვექტორის ცვლილება და დასავლური შეშფოთება
საქართველოს საგარეო პოლიტიკური კურსის სავარაუდო ცვლილება ერთ-ერთი ყველაზე მწვავე საკითხია, რომელზეც საერთაშორისო პარტნიორები ყურადღებას ამახვილებენ. ანალიტიკოსები და დასავლელი ოფიციალური პირები აღნიშნავენ, რომ საქართველოს მთავრობის მიერ ბოლო დროს განხორციელებული ზოგიერთი ნაბიჯი, მათ შორის, საკანონმდებლო ინიციატივები და რიტორიკა, სულ უფრო მეტად აშორებს ქვეყანას ევროატლანტიკურ მისწრაფებებს. გამოითქმის მოსაზრებები, რომ საქართველო „ერთპარტიული დიქტატურის“ ზღვარზე დგას, რაც დემოკრატიული პრინციპებისგან გადახვევაზე მიუთითებს. ასეთი შეფასებები აძლიერებს ეჭვებს ქვეყნის ერთგულებაზე დასავლური ღირებულებების მიმართ და აფერხებს მის ინტეგრაციას ევროკავშირსა და ნატო-ში.
ეკონომიკური დაახლოება რუსეთთან და სანქციების გვერდის ავლა
რუსეთის „უკანა კარის“ ნარატივის ერთ-ერთ მთავარ განზომილებას ეკონომიკური ასპექტი წარმოადგენს. უკრაინაში ომის დაწყებისა და რუსეთისთვის დაწესებული საერთაშორისო სანქციების ფონზე, საქართველო-რუსეთის სავაჭრო-ეკონომიკური ურთიერთობების გააქტიურება ფიქსირდება. იზრდება რუსეთიდან ფულადი გზავნილების, ტურისტული ნაკადებისა და ბიზნესის შემოდინება. ამ ტენდენციებს დასავლეთში აფასებენ, როგორც რუსეთისთვის სანქციების გვერდის ავლის პოტენციურ გზას. საუბარია იმაზე, რომ საქართველო, თავისი გეოგრაფიული მდებარეობისა და გახსნილი ეკონომიკის გამო, შესაძლოა, უნებლიედ ან შეგნებულად, ხელს უწყობდეს რუსული კაპიტალის მოძრაობასა და სავაჭრო ოპერაციების განხორციელებას, რაც საერთაშორისო პარტნიორების მხრიდან შეშფოთებას იწვევს.
საარჩევნო პროცესების გამჭვირვალობა და დემოკრატიული გამოწვევები
საქართველოს დემოკრატიული განვითარების ერთ-ერთ ქვაკუთხედად სამართლიანი და გამჭვირვალე საარჩევნო პროცესები მიიჩნევა. ბოლო პერიოდში ჩატარებული არჩევნების გარშემო არსებულმა კითხვებმა და საერთაშორისო დამკვირვებლების კრიტიკულმა შეფასებებმა მნიშვნელოვანი გამოწვევები შექმნა ქვეყნის დემოკრატიული იმიჯისთვის. დასავლელი ანალიტიკოსები საუბრობენ არჩევნების „ფასადურ“ ხასიათზე, რაც კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს დემოკრატიული ინსტიტუტების სიმტკიცესა და საზოგადოების ნდობას პოლიტიკური პროცესების მიმართ. მიუხედავად ამისა, აღსანიშნავია, რომ საქართველოს მოქალაქეები აქტიურად აფიქსირებენ თავიანთ პოზიციას და შეუპოვრობას იჩენენ დემოკრატიული ფასეულობების დაცვისა და ქვეყნის დასავლური მომავლის შენარჩუნების მიზნით, რაც ხშირად გამოიხატება საპროტესტო აქციებსა და სამოქალაქო აქტივობაში.
საერთაშორისო რეაქციები და შიდა პოლიტიკური დაპირისპირება
საქართველოს პოლიტიკური მიმართულების სავარაუდო ცვლილებას მოჰყვა მკვეთრი რეაქციები საერთაშორისო ასპარეზზე. ევროკავშირი, ამერიკის შეერთებული შტატები და სხვა დემოკრატიული სახელმწიფოები სულ უფრო ხშირად აკრიტიკებენ საქართველოს მთავრობას კონკრეტული კანონპროექტების მიღების ან პოლიტიკური ნაბიჯების გამო. ეს კრიტიკა ხშირად მწვავე ხასიათს ატარებს და მოიცავს გაფრთხილებებს დასავლური დახმარების შემცირების ან ინტეგრაციის პროცესების შეფერხების შესახებ. ქვეყნის შიგნით კი ეს მოვლენები განაპირობებს მწვავე პოლიტიკურ პოლარიზაციას, სადაც მთავრობა და ოპოზიცია, ისევე როგორც სამოქალაქო საზოგადოების დიდი ნაწილი, განსხვავებულად აფასებენ ქვეყნის საგარეო და საშინაო პოლიტიკას, რაც ხშირად მასშტაბურ საპროტესტო გამოსვლებში გადაიზრდება.
დასკვნა: გზაჯვარედინზე მდგარი სახელმწიფო
საქართველო დღეს გეოპოლიტიკურ გზაჯვარედინზე დგას, სადაც მისი მომავალი გზა დაუზუსტებელი რჩება. დასავლური წრეების მიერ რუსეთის „უკანა კარის“ ნარატივის გაჩენა და გააქტიურება აჩენს კითხვებს ქვეყნის სუვერენიტეტსა და დემოკრატიულ განვითარებაზე. მიუხედავად იმისა, რომ საქართველოს მთავრობა აცხადებს ევროატლანტიკური ინტეგრაციისადმი ერთგულებას, დასავლეთის კრიტიკა და შიდაპოლიტიკური დაძაბულობა მიუთითებს იმაზე, რომ ქვეყნის რეალური კურსი სერიოზულად არის გაანალიზებული. საქართველოს მომავალი დამოკიდებულია როგორც შიდა პოლიტიკურ ძალთა ბალანსზე, ისევე საერთაშორისო ურთიერთობების დინამიკაზე, რის შედეგადაც გადაწყდება მისი ადგილი რეგიონსა და მსოფლიო ასპარეზზე.
