საქართველოს პრემიერ-მინისტრმა, ირაკლი კობახიძემ, განცხადება გააკეთა, რომლის მიხედვითაც, ოპოზიციური ძალები და საპროტესტო მოძრაობის მონაწილეები მთავრობის დამხობას და სახელმწიფო გადატრიალების მოწყობას ცდილობენ. პრემიერ-მინისტრის თქმით, ეს მცდელობები ქვეყნისთვის დესტაბილიზაციის მომტანია და მათზე ხელისუფლება მკაცრი რეაგირებით უპასუხებს. ეს განცხადება ფართომასშტაბიანი საპროტესტო აქციების ფონზე გაკეთდა, რომლებიც “უცხოური გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ” კანონპროექტის წინააღმდეგ მიმდინარეობს და მნიშვნელოვნად აძაბავს პოლიტიკურ ვითარებას ქვეყანაში.

პრემიერ-მინისტრის ბრალდებები და მკაცრი რეაგირების დაპირება

პრემიერ-მინისტრმა კობახიძემ თავის განცხადებაში ხაზგასმით აღნიშნა, რომ ის, რასაც ოპოზიცია და საპროტესტო აქციების ორგანიზატორები ახორციელებენ, არ არის დემოკრატიული პროტესტი, არამედ წარმოადგენს ხელისუფლების ძალით შეცვლის მცდელობას. მისი მტკიცებით, მიმდინარე პროცესები რევოლუციურ სცენარს მისდევს, რაც პირდაპირ მიმართულია ქვეყნის კონსტიტუციური წესრიგის წინააღმდეგ. პრემიერ-მინისტრმა დაადასტურა, რომ ხელისუფლება მზად არის, მიიღოს ყველა საჭირო ზომა ამგვარი მცდელობების აღსაკვეთად და უზრუნველყოს სახელმწიფო ინსტიტუტების სტაბილური ფუნქციონირება. ამ კონტექსტში, მან დაპირება გასცა, რომ მკაცრი ზომები იქნება მიღებული, რათა დაცული იყოს საზოგადოებრივი წესრიგი და თავიდან იქნას აცილებული ნებისმიერი სახის ძალადობრივი სცენარი.

კანონპროექტი „უცხოური გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ“ და საზოგადოებრივი რეაქცია

პრემიერ-მინისტრის განცხადება მოჰყვა მას შემდეგ, რაც საქართველოს პარლამენტმა განაახლა მუშაობა კანონპროექტზე „უცხოური გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ“, რომელიც კრიტიკოსების მიერ ხშირად მოიხსენიება, როგორც „რუსული კანონი“. ეს კანონპროექტი ითვალისწინებს არასამთავრობო ორგანიზაციებისა და მედია საშუალებებისთვის, რომლებიც ფინანსდებიან უცხოეთიდან და მათი შემოსავლის 20%-ზე მეტი უცხოური წყაროებიდან მოდის, „უცხოური ძალის ინტერესების გამტარებელი ორგანიზაციების“ რეესტრში დარეგისტრირებას. კანონპროექტის ინიცირებას მოჰყვა მასობრივი საპროტესტო ტალღა მთელი ქვეყნის მასშტაბით, რომელშიც ათობით ათასი მოქალაქე მონაწილეობს. მომიტინგეები და სამოქალაქო საზოგადოების წარმომადგენლები აცხადებენ, რომ კანონი ზღუდავს სიტყვისა და შეკრების თავისუფლებას, ხელს უშლის დემოკრატიულ განვითარებას და აშორებს საქართველოს ევროპული ინტეგრაციის გზიდან.

საერთაშორისო გამოხმაურება და შეშფოთება დემოკრატიის მდგომარეობაზე

საქართველოში მიმდინარე მოვლენებსა და მთავრობის მიერ გაკეთებულ განცხადებებს საერთაშორისო თანამეგობრობაში დიდი შეშფოთებით აკვირდებიან. არაერთი საერთაშორისო ორგანიზაცია, ისევე როგორც დასავლური ქვეყნების მთავრობები, ღიად გამოხატავენ უკმაყოფილებას კანონპროექტის მიმართ და მიიჩნევენ, რომ ის საფრთხეს უქმნის საქართველოს დემოკრატიულ მომავალს. ზოგიერთი ანალიტიკოსი მიუთითებს, რომ დემოკრატიული ინსტიტუტების შესაძლო შესუსტება საქართველოში შეიძლება გეოპოლიტიკურ ვაკუუმს ქმნიდეს, რაც თავის მხრივ, გარკვეულ შესაძლებლობებს გაუჩენს ისეთ ქვეყნებს, როგორიცაა რუსეთი, ჩინეთი და ირანი, რათა გააძლიერონ თავიანთი გავლენა რეგიონში. ამ პერსპექტივით, დასავლელი პარტნიორები ხაზს უსვამენ კანონის უკან გაწვევის აუცილებლობას და ქვეყნის ევროატლანტიკური კურსის შენარჩუნების მნიშვნელობას.

მთავრობის პოზიცია და სამომავლო პერსპექტივები

მთავრობის მხრიდან პრემიერ-მინისტრის განცხადება ნათლად აჩვენებს, რომ ხელისუფლება მტკიცედ დგას თავის პოზიციაზე კანონის მიღებასთან დაკავშირებით და არ აპირებს დათმობებზე წასვლას საპროტესტო ტალღის ფონზე. ირაკლი კობახიძის მკაცრი ტონი და დაპირება „მკაცრი ზომების“ მიღების შესახებ მიანიშნებს, რომ მომავალში მოსალოდნელია ხელისუფლების მიერ კანონმდებლობის აღსრულებაზე კიდევ უფრო დიდი კონტროლის დაწესება, რაც შესაძლოა გაამწვავოს დაძაბულობა პოლიტიკურ აქტორებსა და საზოგადოებას შორის. არსებული ვითარება ქმნის ღრმა პოლიტიკურ დაყოფას ქვეყანაში და გაურკვევლობას მომავალი პოლიტიკური ტრაექტორიის შესახებ, როგორც შიდა, ისე საერთაშორისო ასპარეზზე.

საქართველოში განვითარებული მოვლენები ყურადღების ცენტრში რჩება. პრემიერ-მინისტრის მიერ ოპონენტებისთვის ხელისუფლების დამხობის მცდელობის ბრალდება და კანონპროექტის მიმართ მზარდი საპროტესტო ტალღა ქვეყნის პოლიტიკურ ლანდშაფტს უკიდურესად არასტაბილურს ხდის. საერთაშორისო პარტნიორების შეშფოთება და გეოპოლიტიკური რისკები კიდევ უფრო ამძაფრებს სიტუაციას. ამ ეტაპზე, უცნობია, რა მიმართულებით განვითარდება მოვლენები, თუმცა ერთი რამ ცხადია – ქვეყანა დგას მნიშვნელოვანი პოლიტიკური გამოწვევების წინაშე, რომლებმაც შეიძლება გადამწყვეტი გავლენა იქონიოს მის დემოკრატიულ მომავალსა და საგარეო პოლიტიკურ ორიენტაციაზე.