საქართველოს პოლიტიკური სცენა კვლავაც მძაფრი განცხადებებისა და დაპირისპირების ეპიცენტრში რჩება. ქვეყნის პრემიერ-მინისტრმა ირონიზირებული ბრალდება წაუყენა მიმდინარე საპროტესტო აქციების მონაწილეებსა და ორგანიზატორებს, რომ მათი ქმედებები მიზნად ისახავს ხელისუფლების დამხობას. ამავე დროს, მან დააანონსა მკაცრი ზომების მიღება ქვეყანაში წესრიგისა და სტაბილურობის აღსადგენად. ეს განცხადებები განსაკუთრებულ სიმწვავეს იძენს იმ ფონზე, როდესაც ქვეყანა საკანონმდებლო ცვლილებებით გამოწვეული შიდა პოლიტიკური კრიზისისა და საერთაშორისო კრიტიკის ტალღის წინაშე დგას.
პრემიერ-მინისტრის შეფასებები და გაფრთხილებები
საქართველოს პრემიერ-მინისტრის, ირაკლი კობახიძის, განცხადებები ბოლო პერიოდის განმავლობაში განვითარებული მოვლენების კულმინაციად იქცა. მან საჯაროდ განაცხადა, რომ მიმდინარე საპროტესტო მოძრაობა სცილდება მშვიდობიანი შეკრების ფარგლებს და კონსტიტუციური წესრიგის დარღვევის მცდელობას წარმოადგენს. პრემიერის თქმით, დემონსტრაციების მიღმა დგას გარკვეული ძალების განზრახვა, მოახდინონ არჩეული ხელისუფლების დისკრედიტაცია და, საბოლოო ჯამში, მისი შეცვლა არაკონსტიტუციური გზებით. ამ ბრალდებების პარალელურად, მთავრობის მეთაურმა ხაზი გაუსვა სახელმწიფოს მტკიცე გადაწყვეტილებას, უზრუნველყოს კანონის უზენაესობა და საზოგადოებრივი წესრიგი. მან მკაფიო მესიჯი გაუგზავნა ყველა მხარეს, რომ ნებისმიერი უკანონო ქმედება შესაბამის რეაგირებას მიიღებს.
მწვავე პოლიტიკური დაპირისპირების კონტექსტი
პრემიერ-მინისტრის განცხადებებს წინ უძღოდა თვეების განმავლობაში მიმდინარე მასშტაბური საპროტესტო აქციები, რომლებიც თბილისსა და საქართველოს სხვა ქალაქებში იმართებოდა. საპროტესტო ტალღა განსაკუთრებით გაძლიერდა მთავრობის მიერ ინიციირებული კანონპროექტის – „უცხოური გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ“ – განხილვისა და მიღების პროცესში. ამ კანონპროექტმა, რომელიც საზოგადოების ნაწილმა და ოპოზიციამ რუსულ კანონად მონათლა, ქვეყანაში უპრეცედენტო სამოქალაქო მღელვარება გამოიწვია. მომიტინგეები და ოპოზიციური პარტიები აცხადებდნენ, რომ კანონი ზღუდავს სამოქალაქო საზოგადოების საქმიანობას, უქმნის საფრთხეს მედიის თავისუფლებას და ეწინააღმდეგება ქვეყნის ევროპულ მისწრაფებებს. მთავრობა კი, თავის მხრივ, კანონის მიზანშეწონილობას გამჭვირვალობისა და სუვერენიტეტის დაცვით ხსნიდა.
საერთაშორისო რეაქცია და გეოპოლიტიკური ჭრილი
საქართველოში მიმდინარე მოვლენებს საერთაშორისო თანამეგობრობის მხრიდან მზარდი შეშფოთება მოჰყვა. ევროკავშირი, ამერიკის შეერთებული შტატები და სხვა დასავლელი პარტნიორები ხშირად გამოხატავდნენ შეშფოთებას ქვეყანაში დემოკრატიის უკუსვლისა და სამოქალაქო საზოგადოების შეზღუდვის მცდელობების გამო. არაერთმა საერთაშორისო ორგანიზაციამ და ქვეყანამ მოუწოდა საქართველოს ხელისუფლებას, პატივი სცეს შეკრებისა და გამოხატვის თავისუფლებას, ასევე გაითვალისწინოს ვენეციის კომისიის დასკვნები კანონპროექტთან დაკავშირებით. არსებობს მოსაზრება, რომ დემოკრატიული ინსტიტუტების შესუსტება და შიდა დაპირისპირება შესაძლოა რუსეთის, ჩინეთისა და ირანისთვის ერთგვარ შესაძლებლობად იქნეს აღქმული რეგიონში საკუთარი გავლენის გაფართოებისთვის. ეს პერსპექტივა კიდევ უფრო ამძაფრებს საერთაშორისო პარტნიორების შეშფოთებას საქართველოს მომავალი გეოპოლიტიკური ორიენტაციის თაობაზე.
სამთავრობო ნარატივი და მომავალი ნაბიჯები
ხელისუფლების წარმომადგენლები მკაფიოდ აფიქსირებენ, რომ მათი ქმედებები მიმართულია ქვეყნის სუვერენიტეტისა და ეროვნული ინტერესების დაცვისკენ. პრემიერ-მინისტრის განცხადებები, რომ პროტესტები ხელისუფლების დამხობის მცდელობაა, ამ ნარატივის ნაწილია. მთავრობა ხშირად მიუთითებს გარე ძალების ჩარევაზე, რომლებიც, მათი აზრით, ცდილობენ საქართველოში დესტაბილიზაციის პროვოცირებას. მოსალოდნელია, რომ მომდევნო პერიოდში ხელისუფლება გააგრძელებს მკაცრ პოლიტიკას საპროტესტო აქციების მიმართ და შეეცდება სრულად გააკონტროლოს საზოგადოებრივი პროცესები. ეს მოიცავს როგორც სამართლებრივ მექანიზმებს, ისე პოლიტიკურ განცხადებებს, რომლებიც მიმართულია მოსახლეობის კონსოლიდაციისა და „დესტრუქციული ძალების“ წინააღმდეგ გაერთიანებისკენ.
საქართველო ისტორიის ერთ-ერთი ყველაზე კრიტიკული პერიოდის წინაშე დგას. პრემიერ-მინისტრის მიერ გამოთქმული ბრალდებები და დაპირება წესრიგის აღდგენაზე მიანიშნებს პოლიტიკური დაპირისპირების გამწვავებაზე. ქვეყნის შიდა სტაბილურობა, დემოკრატიული განვითარება და საერთაშორისო იმიჯი მძიმე გამოწვევის ქვეშაა. გაურკვეველია, რა გავლენას მოახდენს არსებული პოლიტიკური კრიზისი ქვეყნის ევროპულ და ევროატლანტიკურ პერსპექტივებზე, ასევე მის გეოპოლიტიკურ მდგომარეობაზე რეგიონში. ამ პერიოდში განსაკუთრებულ მნიშვნელობას იძენს კონსტიტუციური ნორმების დაცვა და დემოკრატიული პროცესების შენარჩუნება.
