ბოლო ათწლეულების განმავლობაში, მედიცინაში ტესტოსტერონის როლმა მნიშვნელოვანი ისტორიული ცვლილებები განიცადა. ჰორმონი, რომელიც ერთ დროს ფართოდ გამოიყენებოდა, გარკვეული პერიოდის განმავლობაში ექიმებისა და მეცნიერების მხრიდან ნაკლები ნდობით სარგებლობდა, სანამ მისი სამედიცინო პოტენციალი კვლავ არ აღიარეს. ეს პროცესი ასახავს სამეცნიერო გაგების ევოლუციას და კლინიკური პრაქტიკის ცვლას ჰორმონალურ თერაპიასთან დაკავშირებით.
ტესტოსტერონის მიმართ საწყისი ენთუზიაზმის შემდეგ, სამედიცინო საზოგადოებაში გარკვეული ეჭვები გაჩნდა მისი უსაფრთხოებისა და ეფექტურობის შესახებ, რამაც გამოიწვია მისი გამოყენების შემცირება. კერძოდ, იზრდებოდა შეშფოთება გვერდითი მოვლენების, არასათანადო გამოყენებისა და საკმარისი კლინიკური მტკიცებულებების ნაკლებობის გამო. თუმცა, დროთა განმავლობაში, ახალმა კვლევებმა და უკეთესმა სამეცნიერო მონაცემებმა ხელი შეუწყო ჰორმონის კომპლექსური მექანიზმებისა და მისი ნამდვილი სარგებლის გაგებას. ამან განაპირობა ტესტოსტერონის თერაპიის დაბრუნება კონკრეტული დიაგნოზების, მაგალითად, ჰიპოგონადიზმის მკურნალობაში, სადაც მისი ეფექტურობა და უსაფრთხოება უკვე დადასტურებულია მკაცრი კლინიკური კვლევებით. ეს ცვლილება ხაზს უსვამს მუდმივ განვითარებას ენდოკრინოლოგიასა და ზოგადად მედიცინაში.
