დედამიწის ჩრდილოეთ ნახევარსფეროში ზამთრის ბუნიობა, რომელიც ყოველწლიურად დეკემბრის ბოლოს აღინიშნება, ოფიციალურად ზამთრის დადგომასა და წლის უმოკლესი დღის, შესაბამისად უგრძელესი ღამის დადგომას მოასწავებს. ეს ასტრონომიული მოვლენა განპირობებულია დედამიწის ღერძის დახრილობით მზის მიმართ, რა დროსაც ჩრდილოეთ პოლუსი მზისგან მაქსიმალურადაა დაშორებული. სწორედ ეს დახრილობა იწვევს მზის სხივების არათანაბარ განაწილებას პლანეტის ზედაპირზე წლის სხვადასხვა მონაკვეთში, რაც სეზონების ცვლილებას განაპირობებს.
დღის სინათლის ხანგრძლივობა ზამთრის ბუნიობისას მნიშვნელოვნად განსხვავდება გეოგრაფიული მდებარეობის მიხედვით. რაც უფრო ჩრდილოეთით მდებარეობს ადგილი ეკვატორიდან, მით უფრო ნაკლებია მზის სინათლის ხანგრძლივობა. მაგალითად, ტროპიკულ რეგიონებში დღის ხანგრძლივობა დაახლოებით 12 საათია. შვედეთში ის დაახლოებით 6 საათამდე მცირდება, ხოლო არქტიკულ რეგიონებში, როგორიცაა შპიცბერგენი, მზის შუქი შესაძლოა საერთოდ არ გამოჩნდეს ჰორიზონტზე. ეს ფენომენი დედამიწის 23.5 გრადუსიანი ღერძის დახრილობის პირდაპირი შედეგია მზის გარშემო ორბიტაზე მოძრაობისას.
მიუხედავად იმისა, რომ ბევრგან მკაცრი ზამთარი ჯერ კიდევ ბუნიობამდე დადგა, ეს ასტრონომიული თარიღი ოფიციალურად აღნიშნავს კალენდარული ზამთრის დაწყებას ჩრდილოეთ ნახევარსფეროში. ზამთრის ბუნიობა არა მხოლოდ სამეცნიერო მოვლენაა, არამედ მრავალი კულტურისა და ტრადიციისთვის მნიშვნელოვან სიმბოლურ დატვირთვას ატარებს, რაც ხშირად სინათლის დაბრუნებასა და ახალი ციკლის დაწყებასთან ასოცირდება.
