
რატომ დევნიან საქართველოში სექსუალურ უმცირესობებს და რატომ ხდებიან ისინი ძალადობის მსხვერპლნი?
რა ისტორიას გვიყვება დავით მაისურაძე, რომელსაც ჩვენ, უკვე ამერიკის შეერთებულ შტატებში მყოფს დავუკავშირდით.
მაისურაძე „ნიუსთუდეის“-თან საუბრისას ამბობს, რომ ის დაუცველი აღმოჩნდა როგორც სახელმწიფოს მხრიდან, უფრო მეტიც, ოჯახმაც გარიყა. დავითი გვიყვება, რომ საჭირო იყო რაიმე სახის ქმედითი ნაბიჯის გადადგმა, რითაც შეძლებდა ოჯახის წევრების ეჭვების ნაწილობრივ გაქარწყლებას მაინც.
„2021 წლის 7 ოქტომბერს ფორმალურად ვიქორწინე ჩემს მეგობარ სოფიო მაისურაძესთან. ეს იყო ერთადერთი გამოსავალი რითაც ჩემი კარიერის გადარჩენას შევძლებდი, ასევე ნაწილობრივ მაინც დავასტაბილურებდი ურთიერთობას ჩემს ოჯახის წევრებთან. რეალურად ჩემი და სოფიოს ქორწინება ოფიციალურადაც სულ რამოდენიმე დღე გაგრძელდა, თუმცა ქორწინების მოწმობა და ის მცირეხნიანი თანაცხოვრება ჩემი და სოფიოსი იყო ერთადერთი დასტური, რომელმაც იმდროინდელი კრიზისული მდგომარეობიდან გამომიყვანა. მიუხედავად იმისა, რომ გარეგნულად ყველაფრის მოგვარება შევძელი, შინაგანად ჩემი მდგომარეობა რადიკალურად იყო დამძიმებული. აღარ შემეძლო ამეტანა სტრესი და იმედგაცრუება, რომელსაც განვიცდიდი.
გამოუვალ მდგომარეობაში ვიყავი. მეშინოდა იმ რეალობის, რომელში ცხოვრებაც მიწევდა. მსგავს ვითარებაში სრულიად აფექტურ მდგომარეობაში მყოფმა, ვცადე თვითმკვლელობა და მარჯვენა ხელზე, ვენებზე მივიყენე რამდენიმე ღრმა ჭრილობა. ჩემმა მეგობრებმა სააბაზანოში ფაქტობრივად სისხლისაგან დაცლილი მიპოვეს. დაუყოვნებლივ მოცდა ჩემი ჰოსპიტალიზება. სასწაულებრივად გადამარჩინეს. გამომდინარე იქიდან რომ ჩემი არასტაბილური ემოციური მდგომარეობა ცალსახა იყო, ექიმმა უმკაცრესი რეკომენდაცია გასცა ჩემი ფსიქოლოგთან კონსულტაციების შესახებ. დავიწყე ონლაინ სესიებზე დასწრება ფსიქოლოგთან, რომელიც სამ თვეს გაგრძელდა.
– ამის შემდეგ როგორ გაგრძელდა შენი ისტორია?
„ვცდილობდი სხვადასხვა ადამიანებთან კომუნიკაციით მომეხდინა ჩემი მდგომარეობის კომპენსირება. გაცნობის საიტების გამოყენებით წამოვიწყე რამდენიმე მცირეხნიანი ურთიერთობა, რომლებიც მეხმარებოდა სტრესის დაძლევაში. მსგავს ვითარებაში, 2022 წლის 21 აპრილს, ჩემს იმდროინდელ პარტნიორ, გოჩა ჟვანიასთან ერთად ვიმყოფებოდი, ქალაქ სიღნაღში არსებულ ბარ „ცისკარში“. გამომდინარე იქიდან, რომ მე და გოჩამ მცირე რაოდენობით ალკოჰოლური სასმელი მივიღეთ, შედარებით თავისუფლად გამოვხატავდით ჩვენ გრძნობებს, ვეხვეოდით და ვკოცნიდით ერთმანეთს. აღნიშნული ქმედებით ადგილზე მყოფი რამდენიმე მომხმარებლის ყურადღება მივიქციეთ. ისინი მოგვიახლოვდნენ და ჩვენთან უხამსი, პროვოკაციული ფრაზებით სცადეს კომუნიკაციის დამყარებას. ერთ- ერთმა მათგანმა აგრესიული ტონით გარყვნილი „პიდარასტი“ მიწოდა. დაუყოვნებლივ გავაცნობიერე ადგილზე შექმნილი სიტუაცია, რის გამოც გოჩასთან ერთად ბარის დატოვების გადაწყვეტილება მივიღე. მიუხედავდა ჩვენი მცდელობისა, თავი დაგვეღწია პოტენციური აგრესორებისგან, ისინი უკან დაგვედევნენ. მაშინ როდესაც ტაქსის ველოდებოდით, სამივე მათგანი მოგვიახლოვდა. სრულიად მოულოდნელად ერთ-ერთი ყელში მწვდა. ამბობდა რომ ადგილზევე მომკლავდა. მას მერე, რაც გოჩამ ჩემი დახმარება სცადა, ორი პიროვნება სასტიკად გაუსწორდა. მას შემდეგ, რაც მოვახერხე თავი დამეღწია მოძალადისგან, ვცადე ტელეფონის ამოღება და საპატრულო პოლიციასთან დაკავშირება, რა დროსაც მოძალადემ ტელეფონი ხელიდან გამომგლიჯა და დემონსტრაციულად დაამსხვრია“.
– საბოლოოდ როგორ შეძელით თავის დაღწევა, ან პოლიციას თუ შეატყობინე ვინმემ?
„სიტუაცია მას შემდეგ დასტაბილურდა, როცა გამვლელებმა პოლიცია გამოიძახეს. იქიდან გამომდინარე, რომ გოჩას მდგომარეობა კრიტიკულად მძიმე იყო, დაუყოვნებლივ მოხდა მისი ჰოსპიტალიზება, ხოლო დანარჩენი კონფლიქტის მონაწილე ოთხივე პიროვნება გადაგვიყვანეს პოლიციის დეპარტამენტის გურჯაანის რაიონულ სამმართველოში. მე იმ პერიოდისთვის წარბიდან და ცხვირიდან მდიოდა სისხლი, ასევე აშკარად მოტეხილი მქონდა მარჯვენა ხელზე საჩვენებელი თითი. გამომდინარე ჩემი ჯანმრთელობის მდგომარეობიდან, სავალდებულო გახდა ჩემი კახეთის ჰოსპიტალში გადაყვანა, სადაც 2022 წლის 21 აპრილს შემიყვანეს და მეორე დღეს (2022 წლის 22 აპრილს) გამომწერეს“. ჩემი პარტნიორი კლინიკიდან გამოწერეს 2022 წლის 29 აპრილს.
– სამართალდამცავების რეაგირებაზე რომ მოგვიყვეთ, როდის დაინტერესდნენ მომხდარი ფაქტის გამოძიებით?
„აპრილის ბოლოს უკვე ოფიციალურად დაგვიბარეს მე და გიორგი კახეთის პოლიციის დეპარტამენტის გურჯაანის რაიონულ სამმართველოში გამოკითხვაზე. ადგილზე გამოცხადებულს გამომძიებლის ამპლუაში კახეთის პოლიციის დეპარტამენტის დირექტორი, თეიმურაზ კალანდაძე დაგვხვდა (ჩემთვის კარგად იყო ცნობილი რომ აღნიშნული პიროვნება იმ კრიმინალურ სამართალდამცავთა რიგებს მიეკუთვნებოდა, რომელიც ხელისუფლების უკანონო დავალებების უბადლო შემსრულებელი იყო. იგი არაერთხელ იყო მხილებული სამსახურებრივი უფლება მოსილების გადამეტებასა და სხვა კრიმინალურ ქმედებებში) . მისი ნარატივი თავიდანვე განსაზღვრული იყო. იგი ირიბად უარსა განაცხადებდა ჩვენი განცხადების დარეგისტრირებაზე და ცდილობდა ორიენტირი ჩვენსკენ გადმოეტანა“. – რას გულისხმობთ? გვეკითხებოდა ვიმყოფებოდით თუ არა ნარკოტიკული თრობის ქვეშ. აპელირებდა ჩვენს ქცევაზე და ცდილობდა კონფლიქტის პროვოცირება ჩვენთვის დაებრალებინა. გამომძიებლის ინტერპრეტაციით მოძალადეები ჩვენ გადანაშაულებდნენ ბარის გარეთ მათზე თავდასხმაში. მისი ინტერპრეტაციით მე განზრახ დავაზიანე ერთ-ერთი მათგანის პირად საათი და შემოვახიე მას მაისური. აბსურდულმა ბრალდებებმა მდგომარეობიდან გამომიყვანა. დაუყოვნებლივ მოვითხოვე ბარის სათვალთვალო კამერების ჩანაწერების ამოღება და განვმარტავდი, რომ აღნიშნული ინციდენტი ჯერ კიდევ ბარის ტერიტორიაზე დაიწყო. – ბარიდან ჩანაწერები თუ ამოიღეს? „დაკითხვიდან რამდენიმე დღეში, 2022 წლის 27 აპრილს ჩემ სახლთან კახეთი პოლიციის დეპარტამენტის რამდენიმე თანამშრომელი გამოცხადდა. ისინი მოითხოვდნენ ჩემთან მშვიდობიან თანამშრომლობას“.
– რა იგულისხმებოდა თანამშრომლობაში?
„მთავაზობდნენ გარკვეული ოდენობის თანხას ჩემივე საჩივრის უკან გამოსათხოვად. სწორედ მათი საშუალებით გახდა ჩემთვის ცნობილი რომ ჩვენზე თავდამსხმელთაგან ერთ-ერთი, ცნობილი რეპერი აჩი ვანიშვილი ე.წ „ძვალი“ იყო რომელიც 2012 წლიდან მოყოლებული საქართველოს არაფორმალურ ხელისუფლად ქცეულ ბიძინა ივანიშვილის ვაჟის, ბერა ივანიშვილის უახლოესი მეგობარი იყო. სწორედ მისი გავლენებიდან გამომდინარე ცდილობდნენ აღნიშნული საქმის გახმაურებისგან თავი აერიდებინათ“. –
– თქვენი პასუხი რა იყო თანამშრომლობაზე?
„რა თქმა უნდა, კატეგორიული უარი განვაცხადე ნებისმიერი თანხისა თუ სხვა სახის შემოთავაზებაზე. მე როგორც მრავალგზის ჩაგვრის ობიექტი, მუდმივად ერთ მიზანს ვისახავდი, როგორმე მომეპოვებინა დაზარალებულის სტატუსი და პრინციპულად არ ვუღალატებდი ჩემს ხედვას. რეალურად, ბარის ინციდენტმა, რომლის მსხვერპლი მე და გოჩა აღმოვჩნდით, მედიაში გამოხმაურება ჰპოვა, მიკავშირდებოდნენ სხვადავსხა გამოცემებიდან . ვხვდებოდი, რომ აღნიშნული საქმე შეიძლებოდა უდიდესი საფრთხის შემცველი ყოფილიყო მოძალადე სისტემისთვის, სწორედ ამიტომ დანებებას არ ვაპირებდი. არნიშნულის შემდეგ კვლავ გამნძაფრდა საუბარი გოჩას მხრიდან ქვეყნის დატოვებაზე, რადგან მას ეშინოდა რომ ჩვენ ძალკადობის მსხვერპლნი გავხდებოდით. მეტიც, შესაძლოა დამდგარიყო ლეტალური შედეგი. მიუხედავად მისი მოთხოვნისა, მე მას უარი განვუცხადე და განვუმარტე, რომ დანებებას არ ვაპირებდი მომხდარი მოვლენების ფონზე, შესაბამისად, ჩემმა პარტნიორმა დატოვა საქართველო 2022 წლის 5 მაისს და წავიდა ქალაქ ბარსელონაში. ზემოხსენებული ინციდენტიდან ზუსტად რამდენიმე დღეში, სამსახურიდან შინ დაბრუნებისას, ჩემი სახლის მიმდებარედ მანქანა შევნიშნე, საიდანაც თეიმურაზ კალანდაძე ორ თანმხლებ პირთან ერთად გადმოვიდა და მთხოვა მათ თან გავყოლოდი, მიუხედავად იმისა რომ ძალიან მეშინოდა სხვა გამოსავალი არ მქონდა, რადგან ვაცნობიერებდი, რომ მისი თანმხლები პირები ძალის გამოყენებით შეეცდებოდნენ ჩემს მანქანაში ჩასმას. მას შემდეგ რაც მანქანაში ნების საწინააღმდეგოდ ჩავჯექი, თეიმურაზ კალანდაძემ, რომელიც გვერდით მეჯდა იგივე ნარატივით სცადა ჩემთან მოლაპარაკება. შემომთავაზა თანხა, პარალელურად მესაუბრებოდა იმაზე, რომ მე და გოჩა ახალგაზრდები ვიყავით, რომ არაფერში გვაწყობდა მსგავსი ავტორიტეტის მქონე პირთან დაპირისპირება. მე რადიკალურ უარს განვაცხადებდი, რეალურად იმ დროისთვის არაფრის მეშინოდა, ვიცოდი რომ ჩემს პრინციპებს მყარად ვიცავდი. ჩემმა მსგავსმა პოზიციამ მდგომარეობიდან გამოიყვანა თეიმურაზ კალანდაძე, მოულოდნელად მისივე ტელეფონში მაჩვენა ბარის სათვალთვალო კამერებიდან ამოღებული კადრები და განმიცხადა თუ რა რეაქცია ექნებოდა ჩემს ოჯახის წევრებსა და დამსაქმებლებს, მას შემდეგ, რაც ნახავდნენ ჩემს გარყვნილ „პიდარასტულ“ ქცევას.
– ანუ, შანტაჟით დაგემუქრნენ? ამის შემდეგ რა მოხდა?
„ადგილზევე გავიყინე. ვაცნობიერებდი, რომ ჯერ ჩემი შანტაჟისთვის ჩემივე პირადი კადრები იყო გამოყენებული. ვცადე თეიმურაზ კალანდაძის დადანაშაულება, რა დროსაც მან რამდენჯერმე იარაღის კონდახი ჩამარტყა ჯერ გულ-მკერდის არეში, შემდეგ კი თავში და განმიცხადა, რომ თუ დროულად არ შევასრულებდი მათ მითითებებს ჯერ კადრების გავრცელებით ხოლო შემდგომ წამებით გამინადგურებდნენ ცხოვრებას. ავტომობილით გარკვეული პერიოდი, დაახლოებით 40 წუთი ჩემთვის უცნობი მიმართულებით მატარეს, (რისი აღქმაც შევძელი სავარაუდოდ ავტომობილი თბილისიდან ქალაქ მცხეთის მიმართულებით მოძრაობდა) შემდეგ კი თბილისისკენ მიმავალ, თბილისი-სენაკი- ლესელიძის ავტობანზე მანქანიდან გადმომაგდეს. ავტომიბილიდან გადმოგდების და თავში მიღებული დარტყმების გამო ორიენტაცია მიჭირდა. გამომიდინარე იქიდან, რომ დედაქალაქთან დამაკავშირებელი აღნიშნული გზა არასდროს იყო სრულებით ცარიელი, გამვლელებმა მალევე შემამჩნიეს გზაზე ფაქტობრივად უგონოდ დაგდებული. მოხდა ჩემი ჰოსპიტალიზება, მსუბუქი ტვინი შერყევის დიაგნოზით. ვაცნობიერებდი, რომ ჩემი დანებების შემთხვევაში არანაირი გარანტია არ გამაჩნდა იმის რომ ჩემ პირადი ცხოვრების ამსახველ კადრებს ჩემი სხვა, ბევრად უფრო ბნელ და კრიმინალურ საქმეებში ჩასათრევად არ გამოიყენებდნენ (რაც საქართველოს ხელისუფლების მხრიდან, დანერგილი და აქტიურად გამოყენებადი პრაქტიკა იყო). ჩემი დუმილით მათ კიდევ უფრო დიდ კომპრომატს მივცემდი ჩემს შესახებ.
– რა გზას მიმართეთ?
მსგავს სიტუაციაში, მივიღე საკმაოდ გაბედული გადაწყვეტილება და საქართველოს გენერალურ პროკურატურაში შევიტანე საჩივარი თეიმურაზ კალანდაძის წინააღმდეგ, რომელსაც ვუჩიოდი სამსახურებრივი უფლებამოსილების გადამეტების, ფიზიკური და მორალური ტერორის მუხლით. ვიცოდი, რომ ჩემი ეს ქმედება კიდევ უფრო დიდ აგრესიას გამოიწვევდა. არც ვცდებოდი, საჩივრის შეტანიდან მე-3 დღეს, მაშინ როდესაც სახლს ვტოვებდი, თავს 3 პიროვნება დამესხა. ერთ-ერთი მათგანი პოლიციის ფორმას ატარებდა. ისინი ჩემს იძულებით მანქანაში ჩასმას ცდილობდნენ, რისგანაც თავის დაღწევა მხოლოდ მეზობელთა აქტიური ჩართულობით შევძელი. განწირული ყვირილისა და 5-მდე ჩემი მეზობლის ხარჯზე შევძელი მოძალადეებისგან თავის დახსნა. ვაცნობიერებდი რამდენად მძიმე იყო ცემი მდგომარეობა. თითოეული წამი, რომელსაც საქართველოში ვატარებდი ჩემთვის სიკვდილის მოახლოების ტოლ- ფასი იყო.
-საბოლოოდ თავი როგორ დააღწიეთ ამ ვითარებას?
მაისის თგვეში, დაუყოვნებლივ დავტოვე დედაქალაქის ტერიტორია და თავი ჩემს მეგობართან, მაღალმთიან სოფელში შევაფარე თავი. 1 კვირის განმავლობაში ვიმალებოდი საქართველოს ტერიტორიაზე და ველოდი გარდაუვალ სიკვდილს. ამავე პერიოდში ჩემთვის, ჩემი მეგობრის მეშვეობით ცნობილი გახდა რომ თეიმურაზ კალანდაძემ საკუთარი მუქარა აასრულა, შედეგად კი ბიძაჩემი მთელი ქვეყნის მასშტაბით მოსაკლავად მეძებდა. საბოლოოდ მე დავტოვე საქართველო, ჩავაკითხე ჩემს პარტნიორს ბარსელონაში, რის შემდეგაც ჩვენ ერთობლივად 2022 წლის 21 მაისს წამოვედით ამერიკის შეერთებულ შტატებში.